رابطه ی عوامل اثربخش بر یادگیری دانشگاهی با پیشرفت درسی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی دزفول

زمینه و هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی کاربردپذیری نظریه­ی راسل و پتری (1992) در پیش­بینی پیشرفت تحصیلی دانشجویان بر مبنای سیاهه سنجش اثربخشی یادگیری دانشگاهی (clei) بود. روش بررسی: این مطالعه همبستگی روی 245 دانشجوی (136 زن و 109 مرد) دانشگاه علوم پزشکی دزفول که به روش تصادفی انتخاب شدند، صورت گرفت. برای جمع­آوری داده­ها از نسخه سوم ابزار clei استفاده شد. میانگین نمره­ی درسی به عنوان شاخص پیشرفت تحصیلی در نظر گرفته شد. برای تحلیل داده­ها از شاخص­های آمار توصیفی، ضریب همبستـگی پیرسـون و تحلیـل رگرسـیون چندگانه از نرم­افزار spss 18 استفاده شد. یافته­ ها: نتایج نشان داد که بین عوامل ششگانه موثر در یادگیری دانشگاهی با پیشرفت درسی دانشجویان رابطه­ی مثبت معنادار وجود دارد؛ به­علاوه، از میان عوامل مورد سنجش، عامل خودکارآمدی تحصیلی و سازماندهی و توجه در مطالعه بیشترین توان تبیین پیشرفت درسی را دارند. نتیجه­ گیری: یافته­های این مطالعه بر اهمیت بررسی عوامل مختلف بر مبنای مدل راسل و پتری و تاثیر آن بر متغیرهای تحصیلی تاکید داشت.